Francesca Carota

Francesca is geïnteresseerd in het onderzoeken hoe betekenis wordt toegewezen aan taalkundige structuren en in de onderliggende neurale representaties binnen gespecialiseerde hersennetwerken. In hoeverre representeren onze hersenen abstracte taalkundige symbolen (bijv. woorden, zinnen, discours) die gekoppeld zijn aan de zintuiglijke, motorische en emotionele informatie die voortkomt uit onze waarneming en interactie met de wereld?

Met haar achtergrond in computerlinguïstiek en oude talen zoals het Sanskriet, beschouwt ze taal graag als een wiskundige poëzie die in alle talen en tussen disciplines moet worden onderzocht. Ze combineert computergebaseerde, corpus- en gedragsmethoden met neuroimaging technieken om taalkundige patronen te vergelijken met hersenactiviteit en de mysteries te ontrafelen van hoe we elkaar begrijpen wanneer we communiceren.

Na haar PhD in Italië werkte ze in Frankrijk, aan de Universiteit van Cambridge, Freie Universität en Humboldt Universität in Berlijn, voordat ze zich aansloot bij de Neural Dynamics of Speech Production and Neurobiology of Language groepen aan het MPI in Nijmegen.

In haar vrije tijd houdt ze van reizen, wandelen, schilderen en schetsen.


Hebben abstracte begrippen een abstracte betekenis?

In de taalwetenschappen worden woorden als “vrijheid”, “rechtvaardigheid”, en “vrede geclassificeerd als abstracte concepten omdat ze – in tegenstelling tot concrete begrippen zoals “auto” en “olifant”- niet verwijzen naar objecten in de fysieke wereld. Recente studies tonen echter aan dat abstracte concepten geworteld zijn in onze ervaring van emoties en sociale interacties en dus minder abstract zijn dan je zou denken!


Zeg me wie je vrienden zijn en ik zeg je wat je betekent

Stel je voor dat je alleen je eigen moedertaal spreekt. Je zit opgesloten in een ruimte met, laten we zeggen, alleen een Chinees boek, een Chinees woordenboek en een aantal regels die zijn opgesteld in je eigen taal. Door die regels toe te passen lukt het je om de Chinese woorden in het woordenboek aan het boek te koppelen aan de hand van de vorm van de karakters waaruit de woorden bestaan. Je leert deze reeksen van Chinese symbolen zo goed te bewerken dat het bijna lijkt alsof je een moedertaalspreker van het Chinees bent, die echt begrijpt wat deze Chinese woorden en zinnen betekenen. Maar, het enige dat je doet is de symbolen gebruiken zonder echt te weten wat ze betekenen. Is dat niet precies hoe de kunstmatige geest van een computer zich ook gedraagt?