Voor onderzoek moeten wetenschappers allerlei ‘graafwerk’ doen op zoek naar nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen. Ze ‘graven’ bijvoorbeeld door kranten, theorieën en experimenten om intellectueel goud (kennis) te vinden. Voordat zij echter gaan graven, moeten de experimenteerders kiezen met welk gereedschap zij gaan graven, want daar is geen standaard voor.
Waarom besteden wetenschappers zo veel tijd aan nadenken en theoretiseren? En waarom lijken sommige van hun experimenten zo ver verwijderd van enig denkbaar praktisch nut? In dit artikel zal ik uitleggen dat wetenschappers goede redenen hebben voor deze ogenschijnlijk vreemde praktijken.
Wetenschappers hebben de reputatie opgesloten te zitten in een ivoren toren: van buitenaf lijkt het erop dat ze zich vaak meer bezighouden met schijnbaar nutteloze theoretische problemen dan met bruikbare praktische problemen. In deze serie wil ik uitleggen waarom wetenschappers zo veel tijd besteden aan hun ogenschijnlijk frivole theorieën en je hopelijk overtuigen dat ze dat niet voor niets doen.
