Gisteren bezocht ik een vriendin. Ik zat net op hun bank, toen mijn vriendin vroeg: “Wil je…” Uit deze woorden alleen wist ik niet hoe de vraag zou eindigen, maar ik zag dat mijn vriendin tegelijkertijd gebaarde alsof ze iets wilde drinken. Daardoor kon ik al voorspellen dat ze ging vragen of ik iets wilde drinken en kon ik mijn antwoord al plannen (ik had dorst, dus zeker “ja”!). Op die manier kon ik snel en zonder aarzelen reageren op de vraag.

Verder lezen

Heb je je ooit afgevraagd wat de betekenis is van die kleine wijzende gebaren die je peuter gebruikt? Uit onderzoek blijkt dat deze gebaren aangeven dat spraak op komst is.

Verder lezen

Tijdens de COVID-19-pandemie hebben we allemaal veel tijd doorgebracht met videobellen via apps als Zoom, Skype, en Teams. Als jouw ervaring daarmee een beetje op die van mij lijkt, vond je waarschijnlijk ook dat die interacties minder bevredigend waren dan in het echt. Problemen met de verbinding konden ervoor zorgen dat mensen vastliepen of verdwenen, hun spraak klonk vreemd, en je wist vaak niet wanneer je de beurt moest nemen om te praten. De verbinding zorgde er ook vaak voor dat er lange pauzes ontstonden tussen het eind van de zin van de ene persoon en het begin van de zin van de volgende persoon. Tijdens die pauzes vroeg je je dan af of de ander je gehoord had, en werd je genoodzaakt te vragen: “Hallo? Ben je daar nog?”

Verder lezen

Mensen besteden het grootste deel van hun tijd aan communicatie: spreken en luisteren maken 60% van onze dag uit. Maar wist je dat ongeveer 66% van de mensen ook in hun slaap praat? Slaappraten wordt gedefinieerd als het produceren van spraak (woorden en zinnen) of vocalisaties (mompelen, fluisteren en lachen) tijdens de slaap. Maar als je iemand vertelt dat die slaap praatte, zal die zich dat waarschijnlijk niet herinneren! In feite is iemand die tijdens het slapen praat, zich daar niet echt van bewust.

Verder lezen

Ongeveer 25-40% van de mensen die een beroerte hebben gehad, hebben problemen met een of meer aspecten van communicatie – bv. spreken, begrijpen, schrijven of lezen. Dit wordt afasie genoemd. Ongeveer 80% van de gevallen van afasie is het gevolg van een beroerte. Afasie komt meestal voor na een beroerte aan de linkerkant van de hersenen, waar de taal zich meestal bevindt. Maar zelfs wanneer kritieke gebieden onomkeerbare schade hebben opgelopen, herstellen patiënten sommige of zelfs al hun taal- en communicatievaardigheden. Hoe kan onderzoek deze patiënten helpen hun communicatievaardigheden te verbeteren?

Verder lezen